by Pablo Neruda
Tonight I can write the saddest lines.
Write, for example, "The night is shattered and the blue stars shiver in the distance."
The night wind revolves in the sky and sings.
Tonight I can write the saddest lines.
I loved her, and sometimes she loved me too.
Through nights like this one I held her in my arms.
I kissed her again and again under the endless sky.
She loved me, sometimes I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.
Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.
To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.
What does it matter that my love could not keep her.
The night is shattered and she is not with me.
This is all.
In the distance someone is singing.
In the distance
My soul is not satisfied that it has lost her.
My sight searches for her as though to go to her.
My heart looks for her, and she is not with me.
The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.
I no longer love her, that's certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.
Another's.
She will be another's.
Like my kisses before.
Her voice, her bright body. Her infinite eyes.
I no longer love her, that's certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.
Because through nights like this one I held her in my arms.
My soul is not satisfied that it has lost her.
Though this be the last pain that she makes me suffer and these the last verses that I write for her.
(Ang susunod na salin ay buhat, palagay ko, kay Rio Alma.)
Maisusulat ko ang pinakamalungkot na berso ngayong gabi.
Maisusulat ko, halimbawa: “Mabituin ang gabi
At nanginginig, bughaw ang mga tala sa malayo.”
Lumiligid sa langit ang simoy-gabi at umaawit.
Maisusulat ko ang pinakamalungkot na berso ngayong gabi.
Minahal ko siya, at minahal din niya ako paminsan-minsan.
Sa mga gabing ganito, ibinilanggo ko siya sa aking mga bisig
Ulit-ulit ko siyang hinagkan sa lilim ng walang hanggang langit.
Minahal din niya ako, paminsan-minsan ko rin siyang minahal.
Sino ang hindi iibig sa kanyang mga matang malaki’t tahimik?
Maisusulat ko ang pinakamalungkot na berso ngayong gabi.
Maiisip kasing hindi na siya akin. Madaramang wala na siya sa akin.
Maririnig ang gabing malawak, at mas lumalawak kung wala siya
At pumapatak sa kaluluwa ang bersong tila hamog sa pastulan.
Ano naman kung hindi mabantayan ng aking pag-ibig.
Mabituin ang gabi at hindi siya kapiling.
Ito na ang lahat. May umaawit sa malayo. Sa malayo.
Hindi mapanatag ang kaluluwa ko pagkawala niya.
Upang waring ilapit siya, hinahanap siya ng aking mata.
Hinahanap waring ilapit siya ng aking puso, at hindi siya kapiling.
Ganito rin ang gabing nagpupusyaw sa ganito ring mga punongkahoy.
Kami, sa tagpong iyon, ang nagbabago.
Hindi ko na siya mahal, natitiyak ko, ngunit minahal ko siya nang todo.
Hinahanap ng tinig ko ang simoy upang hipuin ang kanyang pandinig.
Nasa iba. Siya’y nasa iba. Tulad noong katalik siya ng aking mga halik.
Ang kanyang tinig, malinaw na katawan. Ang kanyang matang walang hanggan.
Hindi ko siya mahal, natitiyak ko, ngunit baka mahal ko siya.
Napakaikli ng pag-ibig, napakahaba ng paglimot.
Dahil sa mga gabing ganito na ibinilanggo ko siya sa aking mga bisig.
Hindi mapanatag ang kaluluwa ko pagkawala niya.
Kahit ito na ang huling pighating ipapataw niya sa akin,
At ito ang huling mga bersong isusulat ko para sa kanya.
KAYA KONG MAGBITIW NG BITTER WORDS
Mark Angeles
Kaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Mag-scribble-skribulan halimbawa: "Ang gabi ay pilantod
at nangangalantutay, bugbog-sarado, ang mga bituin sa malayo.
Paruo't parito ang hangin at ngumangawang parang baka.
Kaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Labs ko sya, at minsan daw labs nya rin ako.
Sa mga gabing tulad nito, nilalamas ko sya sa aking kandungan.
Nilalaplap ko sya sa silong ng marvelous na kalangitan.
Labs nya ko, at minsan labs ko rin sya.
Panong di ko mamahalin ang malalaki't bilugan nyang mga mata--
parang pugita?
Kaya kong magbitiw ng bitter words ngayong gabi.
Imagine kong wala sya sakin. Ma-feel kong na-lost ko na sya.
Mapakinggan ko ang gabing OA, mas lalong OA dahil wala sya.
At ang talinhaga ay dumidila sa malay tulad ng hamog sa talahib.
Ano pa bang meron dyan, Ineng, kung hindi sya mapapasaakin?
Period. Sa malayo, may ngumangawa. Sa malayo.
Aburido ang multo ko sa pagkawala nya.
At para bagang nandyan lang sya sa tabi-tabi, hinahanap ko pa sya.
Hinahanap sya ng puso ko, kapag wala sya sa tabi ko.
Ang gabi ring ito'y nagkukulapol ng dirty white sa mga troso.
Hindi na kami ang dating kaming kami.
Hindi ko na sya labs, pramis, pero labs na labs ko sya dati.
Hinahagilap ng hininga ko ang hangin para bugahan sya.
Nilalaplap na sya ng iba, tulad ng paglaplap ko sa kanya.
Ang boses nya, ang seksi nyang wankata, ang for layp nyang mga mata.
Hindi ko na sya labs, pramis, pero medyo labidabs ko pa rin sya.
Maigsi lang ang lablayp ko pero ang makalimot,
sangkatutak na 50 golden years ang inaabot.
Dahil sa mga gabing ganito nilalamas ko sya sa aking kandungan,
Aburido ang multo ko sa pagkawala nya.
Kahit ito na ang last chance ko para magmaasim
at ito na rin ang huling chuminess ko sa kanya.
No comments:
Post a Comment